Ik heb genoten van de uitleg van Leo en ik heb onder andere het volgende op mijn Facebook geplaatst met een aantal foto's.
. . . . . . . Wat later merkte ik aan de rechterzijde van de weg een bord op met vermelding dat er honing te koop is bij een echte imker. Foto van dat bord gemaakt, even kijken of ik voldoend klein geld in mijn portemonnee heb, dit voor een potje honing. Een redelijke lange oprijlaan. Aan het andere eind stond juist de imker. Ik daar naar toe en vroeg aan hem, u bent de imker? Waarop hij dit beaamde. Ik heb wel interesse in wat honing en of ik wat foto's mag maken. Natuurlijk dat kan, maar ga zitten. Ik zette mij neder op de aangeboden stoel in de schaduw. Ik zei mijn naam en hij heet Leo. Zelf weet ik een klein beetje van bijen af, maar Leo begon te vertellen. Hij is al imker vanaf 1958. Hij geeft les aan startende imkers, houd excursies voor schoolgaande kinderen en volwassenen. Hij vervaardigd ook bijenkasten en hij is gespecialiseerd in het vermeerderen van bijenvolken. In Oostenrijk worden ook raszuivere honingbijen gekweekt en regelmatig koopt hij daar dan enkele raszuivere koninginnenbijen. Van daaruit kweekt hij dan nieuwe bijenvolken, waaruit dan ook weer nieuwe koninginnenbijen uit voortkomen. Deze koninginnen krijgen als keurmerk F1 mee. Generaties hierop volgend krijgen een keurmerk F2 mee. Verder wil hij niet gaan, daar dan wildgroei of vermindering van kwaliteit als honingbij groter wordt. Hij heeft ongeveer 100 kasten met bijenvolken staan. In het voorjaar plaatst hij ook wel kasten met bijen op plaatsen waar veel bloemen staan, of de kasten worden ook wel in boomgaarden geplaats om de bloemen van fruitbomen te bevruchting. Momenteel zijn er minder bloemen meer. Hooguit nog de bloemen van de nu bloeiende heide. Hij moet de bijen nu bijvoeden met een suikerachtige gelei. Een volk van zo'n 80000 bijen heeft toch een wintervoorraad van circa 8 kilo nodig als bijvoeding. De honing die enkel in het voorjaar of vroege zomer wordt geoogst wordt verkocht. Daarna behoud de bij zijn opgebouwde honingvoorraad voor de winter. Ook het kweken van nieuwe koninginnen gaat alsvolgt. De imker neemt een deel van de raten met eitjes en larven en plaatst deze in een kleine afsluitbare bijenkast. Vervolgens neemt hij uit een volk bijen een hoeveelheid bijen en stop die in de kast met broed. Hij sluit de kast voor drie dagen waarbij de bijen gedesoriënteerd raken en niet meer naar hun oude kast terugvliegen. Tegelijkertijd verzorgen deze bijen het in de kast geplaatste broed ( eitjes en larven) hieruit ontstaat een nieuw volk met een nieuwe koningin.
Leo vertelde honderd uit en je kon wel aan hem horen dat het ook een passie voor hem is. Halverwege kwam een buurman (eveneens bijenhouder) wat kwetsen brengen die hij net geplukt had. Buurman was op deze boerderij geboren en sprak echt met een Achterhoeks accent. Ik kon hen desondanks redelijk volgen. Hij vertelde dat zijn opa hier geboren was, zijn pa eveneens en zijn ma kwam uit Duitsland. Niets verwonderlijk als je zo dicht op de grens bij Duitsland woont. En even verderop woont weer een zus en zo vertelde hij dat zijn familie allemaal in de buurt woont. De man is in de 80. Ook de imker is rond de 80 jaar, maar zo te zien nog goed van lijf en leden. Zal het de honing zijn die hen jong houdt? De imker was bezig met een nieuw prototype bijenkast en buurman gaf er ook zijn visie op. Na enige tijd het Achterhoeks dialect aangehoord te hebben ging buurman weer weg. Wel vroeg hij mij of ik het kon volgen. Ik zei hem dat ik het redelijk kon volgen voor zo'n 80 procent en dat is de eccentie van de gesprekken wel begreep.
De imker ging weer verder met zijn verhaal. Onder andere, dat een bijenhouder toch regelmatig zijn bijen in de gaten moet houden. Zoals het controleren op de varroamijt of andere ziektes, of broedschimmel. Vervolgens kreeg ik een rondleiding langs de bijenkasten en de opslag van de rekken met raten van was. Ook die moeten op een speciale manier opgeslagen worden, zodat de wasmot, een vlinderachtige, deze niet kan vernietigen. Leo zei mij dat ik zoveel foto's mocht maken na de rondleiding als ik maar wilde. Als ik maar niet op de aanvliegroute van de bijen ging staan. Zelf was ik in het geheel niet bevreesd dat ik door een bij gestoken zou worden. Een bij zal niet gauw steken, daar hij anders daarmee zijn leven erbij zou laten doordat de angel, voorzien van kleine weerhaakjes, blijft steken in het slachtoffer en dat deze angel uit zijn bijenlijf getrokken zou worden. Dat overleefd de bij niet. Ik heb de nodige foto's gemaakt en Leo had gezegd dat ik hem na de foto's wel weer zie daar waar wij gezeten hadden. Ik deed dit en Leo had inmiddels een potje honing klaarstaan , waarnaar ik gevraagd had, met een visitekaartje. Ik vroeg hem wat hij van mij kreeg voor de honing. Nee zegt Leo, die krijg je van mij.
Op de vraag of ik het een en ander op Facebook mag zetten zei hij. Hoe meer hoe liever.
Er is een website van Leo Gensen .
https://www.imkerijdemoerbij.com/
Ik ben ruim anderhalf uur met hem in gesprek geweest, hoofdzakelijk over de bijen, maar ook over het boerenleven, de wetgeving en dat natuurmonumenten een steeds grotere vinger in de pap krijgt. Landgoederen worden van de boer opgekocht en vervolgens kan de boer dit land of delen er van terug pachten. Als de boer het er niet mee eens is kan er een onteigenings procedure gestart worden.
Ik bedankte Leo hartelijk voor het prettige onderhoud en vervolgde mijn weg. Ongeveer 10 kilometer te gaan.
Een hartelijke groet van Edwin Reuling.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik heb genoten van de uitleg van Leo en ik heb onder andere het volgende op mijn Facebook geplaatst met een aantal foto's.
. . . . . . . Wat later merkte ik aan de rechterzijde van de weg een bord op met vermelding dat er honing te koop is bij een echte imker. Foto van dat bord gemaakt, even kijken of ik voldoend klein geld in mijn portemonnee heb, dit voor een potje honing. Een redelijke lange oprijlaan. Aan het andere eind stond juist de imker. Ik daar naar toe en vroeg aan hem, u bent de imker? Waarop hij dit beaamde. Ik heb wel interesse in wat honing en of ik wat foto's mag maken. Natuurlijk dat kan, maar ga zitten. Ik zette mij neder op de aangeboden stoel in de schaduw. Ik zei mijn naam en hij heet Leo. Zelf weet ik een klein beetje van bijen af, maar Leo begon te vertellen. Hij is al imker vanaf 1958. Hij geeft les aan startende imkers, houd excursies voor schoolgaande kinderen en volwassenen. Hij vervaardigd ook bijenkasten en hij is gespecialiseerd in het vermeerderen van bijenvolken. In Oostenrijk worden ook raszuivere honingbijen gekweekt en regelmatig koopt hij daar dan enkele raszuivere koninginnenbijen. Van daaruit kweekt hij dan nieuwe bijenvolken, waaruit dan ook weer nieuwe koninginnenbijen uit voortkomen. Deze koninginnen krijgen als keurmerk F1 mee. Generaties hierop volgend krijgen een keurmerk F2 mee. Verder wil hij niet gaan, daar dan wildgroei of vermindering van kwaliteit als honingbij groter wordt. Hij heeft ongeveer 100 kasten met bijenvolken staan. In het voorjaar plaatst hij ook wel kasten met bijen op plaatsen waar veel bloemen staan, of de kasten worden ook wel in boomgaarden geplaats om de bloemen van fruitbomen te bevruchting. Momenteel zijn er minder bloemen meer. Hooguit nog de bloemen van de nu bloeiende heide. Hij moet de bijen nu bijvoeden met een suikerachtige gelei. Een volk van zo'n 80000 bijen heeft toch een wintervoorraad van circa 8 kilo nodig als bijvoeding. De honing die enkel in het voorjaar of vroege zomer wordt geoogst wordt verkocht. Daarna behoud de bij zijn opgebouwde honingvoorraad voor de winter. Ook het kweken van nieuwe koninginnen gaat alsvolgt. De imker neemt een deel van de raten met eitjes en larven en plaatst deze in een kleine afsluitbare bijenkast. Vervolgens neemt hij uit een volk bijen een hoeveelheid bijen en stop die in de kast met broed. Hij sluit de kast voor drie dagen waarbij de bijen gedesoriënteerd raken en niet meer naar hun oude kast terugvliegen. Tegelijkertijd verzorgen deze bijen het in de kast geplaatste broed ( eitjes en larven) hieruit ontstaat een nieuw volk met een nieuwe koningin.
Leo vertelde honderd uit en je kon wel aan hem horen dat het ook een passie voor hem is. Halverwege kwam een buurman (eveneens bijenhouder) wat kwetsen brengen die hij net geplukt had. Buurman was op deze boerderij geboren en sprak echt met een Achterhoeks accent. Ik kon hen desondanks redelijk volgen. Hij vertelde dat zijn opa hier geboren was, zijn pa eveneens en zijn ma kwam uit Duitsland. Niets verwonderlijk als je zo dicht op de grens bij Duitsland woont. En even verderop woont weer een zus en zo vertelde hij dat zijn familie allemaal in de buurt woont. De man is in de 80. Ook de imker is rond de 80 jaar, maar zo te zien nog goed van lijf en leden. Zal het de honing zijn die hen jong houdt? De imker was bezig met een nieuw prototype bijenkast en buurman gaf er ook zijn visie op. Na enige tijd het Achterhoeks dialect aangehoord te hebben ging buurman weer weg. Wel vroeg hij mij of ik het kon volgen. Ik zei hem dat ik het redelijk kon volgen voor zo'n 80 procent en dat is de eccentie van de gesprekken wel begreep.
De imker ging weer verder met zijn verhaal. Onder andere, dat een bijenhouder toch regelmatig zijn bijen in de gaten moet houden. Zoals het controleren op de varroamijt of andere ziektes, of broedschimmel. Vervolgens kreeg ik een rondleiding langs de bijenkasten en de opslag van de rekken met raten van was. Ook die moeten op een speciale manier opgeslagen worden, zodat de wasmot, een vlinderachtige, deze niet kan vernietigen. Leo zei mij dat ik zoveel foto's mocht maken na de rondleiding als ik maar wilde. Als ik maar niet op de aanvliegroute van de bijen ging staan. Zelf was ik in het geheel niet bevreesd dat ik door een bij gestoken zou worden. Een bij zal niet gauw steken, daar hij anders daarmee zijn leven erbij zou laten doordat de angel, voorzien van kleine weerhaakjes, blijft steken in het slachtoffer en dat deze angel uit zijn bijenlijf getrokken zou worden. Dat overleefd de bij niet. Ik heb de nodige foto's gemaakt en Leo had gezegd dat ik hem na de foto's wel weer zie daar waar wij gezeten hadden. Ik deed dit en Leo had inmiddels een potje honing klaarstaan , waarnaar ik gevraagd had, met een visitekaartje. Ik vroeg hem wat hij van mij kreeg voor de honing. Nee zegt Leo, die krijg je van mij.
Op de vraag of ik het een en ander op Facebook mag zetten zei hij. Hoe meer hoe liever.
Er is een website van Leo Gensen .
https://www.imkerijdemoerbij.com/
Ik ben ruim anderhalf uur met hem in gesprek geweest, hoofdzakelijk over de bijen, maar ook over het boerenleven, de wetgeving en dat natuurmonumenten een steeds grotere vinger in de pap krijgt. Landgoederen worden van de boer opgekocht en vervolgens kan de boer dit land of delen er van terug pachten. Als de boer het er niet mee eens is kan er een onteigenings procedure gestart worden.
Ik bedankte Leo hartelijk voor het prettige onderhoud en vervolgde mijn weg. Ongeveer 10 kilometer te gaan.
Een hartelijke groet van Edwin Reuling.
Heerlijke honing van Imker Leo!!